Yfir Esjuna

Fór með Útivist yfir Esjuna. Hækkunin var rúmir 900 metrar og vegalegndin um 18 kílómetrar. Ég hafði lítið sem ekkert gengið síðustu vikurnar. Ferðin var ætluð vönu göngufólki, þriggja skóa ferð.
Farið var á Hátind Esjunnar. Hækkunin er mjög ör og ég verð að játa að ég var kominn að því að kasta upp áður en við náðum að komast upp á Esjuna. Hefði sennilega ekki þolað öllu meira álag. Eftir að upp var komið átti ég ekki í neinum teljandi vanda.
Veðrið var frábært og fínn hópur sem gekk saman þessa ágætu leið. Lítið útsýni var Hátindinum sjálfum meðan við vorum þar, en eftir að við vorum farin birti til og á einni myndanna sést Hátindur án skýja.

Marardalur 19. ágúst 2007

Gekk úr Dyradal í Marardal, alls rúmir 10 kílómetrar. Hækkanir eru drjúgar. Sagan er merkileg en Marardalur er þannig að erfitt er að komast í hann og úr honum. Þess vegna var hann notaður til að hafa þar nautgripi, en í Marardal skorti ekki gras og ekki vatn. Þegar ég var í Marardal sá ég nú hvergi vatn, allt var skraufaþurrt. En ég var í dalnum síðast snemma í vor, þá var nóg vatn í dalnum.
Mæli með þessari göngu, hún er öllum fær og ekki svo erfið.

Vífilsfell 18.8.07

Nokkru fyrir hádegi lagði ég af stað að heiman, stefnan var sett á Vífilsfell, en ég hafði ekki gengið á Vífisfell síðan 6. janúar, en þá lauk ég 100 tinda takmarkinu. Í dag var ég ekki í stuði, var tæplega klukkustund á toppinn og var allt að því þreyttur. En Vífilsfellið klikkar ekki, útsýnið er fínt og þrátt fyrir þreytu eða óstuð verður að segjast sem er, Vífilsfell er gott og þægilegt fjall.
Það er reyndar skelfilegt að sjá malarnámið viæ rætur Vífilsfells. Mér virðist sem það sé alltaf að verða grófara og grófara. Eins er ástæða til að nefna að óhljóð frá mótorhjólum og fjórhólum heyrast vel upp í hlíðar Vífilsfells. Þreytandi, sérstaklega í góðu veðri.
Til gamans birti ég mynd sem ég tók af mér í morgun og aðra sem ég tók þegar ég náði 100 tinda markinu.

Kirkjufell í lok júlí

Við erum svo lánsöm að hafa í tvígang tekið þátt í Góðum dögum í Grundarfirði. Í ár fór ég ásamt fjórum fínum félögum á Kirkjufell; en þeir Ingi Þór Guðmundsson og bræðurnir Jóhann, Björgvin og Skúli Bjarnasynir.
Í upphafi gengum við kannski of geyst, en þegar komið var ofar í fellið reyndist uppgangan léttari en ég hafði gert mér í hugarlund. Það er glæsilegt að vera á toppi Kirjufells. Útsýnið mikið og svo hitt að hafa farið á topp Kirkjufells er ekki verra, sérstök líðan.
Hluta leiðarinnar verður göngufólk að vinda sig upp á köðlum, það er spennandi og reynir öðru vísi en almennt er.
Skora á alla að reyna Kirjufellið, en lofthræddir eiga held ég ekki að reyna.

Gullbringa

Æðið var algjört. 17. apríl sat ég ekki aðgerðarlaus. Nú var það Gullbringa, sjálf Gullbringa. Létt ganga en fallegt útsýni. Ég er alltaf jafn sjálfhverfur. Myndin af mér er svo sem ágæt, en það er Kleifarvatn sem er í baksýn.

Kristborg með á Hrútfell

16. apríl 2006 var ekki hlýr, hann var ískaldur þessi dagur. Ég var svo uppnuminn af Keilisgöngu gærdagsins að ég linnti ekki látum fyrr en Kristborg féllst á að koma með mér á Hrútfell, sem er lágt fell ekki langt frá Djúpavatni nærri Vigdísarvöllum á Reykjanesi. Einsog sjá má á myndinni blés á okkur köldum vindum. Samt hressandi og bæði í fínasta skapi.

Kristborg með á Hrútfell

16. apríl 2006 var ekki hlýr, hann var ískaldur þessi dagur. Ég var svo uppnuminn af Keilisgöngu gærdagsins að ég linnti ekki látum fyrr en Kristborg féllst á að koma með mér á Hrútfell, sem er lágt fell ekki langt frá Djúpavatni nærri Vigdísarvöllum á Reykjanesi. Einsog sjá má á myndinni blés á okkur köldum vindum. Samt hressandi og bæði í fínasta skapi.

Keilir

15. apríl fór ég á Keili í fyrsta sinn. Frábært. En ekki strax. Það hafði snjóað um nóttina og var fyrstur um moruninn. Sá enga slóða og fór kolranga leið að Keili. Fór líka upp á röngum stað, fór upp suðausturhornið, það er mikið brattara en hin hefðbundan leið. Mér gekk samt ágætlega og þegar ég kom á toppinn hætti að snjóa og sólin skein og gladdi mig mikið. Ótrúlegt útsýni. Fór með margar bænir og fannst Guð vera nærri mér. Þarna fékk endalega æði fyrir fjallgöngum.

Stokkið...

...af stað. Hér stekk ég yfir sjö göngur, en segi samt frá þeim í nokkrum orðum. Síðast sagði ég frá Tröladyngjuferð 26. mars 2006.
Níundi tindurinn var Trölladyngja, en þá var kominn 8. apríl. Það var kalt þessa daga.
Húsfell var tíundi tindurinn og honum náði ég strax næsta dag, 9. apríl. Stórhöfði, sem er höfði nærri Krýsuvíkurvegi var næsti áfangi, hann er ekki merkilegur að sjá, en það var drjúg ganga að honum og það var skítakuldi. Þetta var ellefta apríl.
13. apríl fór ég á Húsfell og þann 14. fór ég á Hrútfell.
Þar með hafði ég náð 15 tindum og apríl aðeins hálfnaður.

Helgafell - besti tími ársins

Í hádeginu í dag, mánudaginn 13. ágúst fór ég á Helgafell í háeginu. Þegar við vorum á Helgarfelli á laugardag sá ég að fólk hafi skrifað að það hafi aðeins verið 30 mínútur á tind fellsins. Ég held að þau sem skrifuðu séu yngri en ég. Jæja, í dag reyndi ég allt sem ég gat til að jafna þetta afrek. Það tókst ekki alveg, og allt, einsog Eiríkur Fjalar segir. Ég var 32 mínútur upp og 27 niður, sem sagt 59 mínútur frá bíl að bíl. Þetta er besti tíminn minn í ár. Í fyrra fór ég hraðast á 57 mínútum. Þá var ég sjö til átta kílóum léttari en núna, svo þetta er barasta fínt hjá mér.

Þverfellshorn

Á sunnudaginn gengum við á Þverfellshorn. Gangan var sérstök fyrir tvennt. Í það fyrsta hittum við frankst par og danska stelpu. Við fimm ræddum málin og sú danska varð að fá liðsinni okkar til að sannfæra Frakkana um að hæsta "fjall" Danmerkur er innan við 200 metra hátt. Þetta voru kátir krakkar og þau lögðu traust sitt á okkur við klappaklifrið efst. Ég varð solið upp með mér.
Hitt merkilega við þessa ferð var að þetta var í fyrsta sinn sem Kristborg fór á Þverfellshorn. Enn og aftur sýndi hún fimi við erfiðustu aðstæður.

Helgafell 11.8.2007

Jæja, smáútúrdúr og koma til nútímans. Um liðna helgi vorum við nokkuð rösk. Á laugardag gengum við á Helgarfell. Ágætis ganga á þetta viðráðanlega fell.

Trölladyngja 26. mars 2006

Nú var sem á mig hafi runnið æði. Daginn eftir Helgafellið var ég kominn á tind Trölladyngju á Höskuldarvöllum á Reykjanesi. Það var kalt en sem samt fínt, eða þannig ég fór ekki eftir leiðbeiningum og í skriðu lenti ég í vanda, hún var laus í sér og erfið, sér í lagi fyrir hlunk einsog mig, eða einsog ég var.
Þetta var bara fyrsta ferðin á Trölladyngju. Þær áttu eftir að verða margar.
Ef einhver les þetta mæli ég með að allir sem fara á fjöll fari eftir leiðbeiningum. Nú meira en 100 tindum síðar er ég að reyna að muna þetta.

Helgafell ofan Hafnarfjarðar

Næst fór ég á Helgafell ofan Hafnarfjarðar. Það var 25. mars og segja má að þar hafi nýr kafli hafist. Ekkert fell hef ég sótt eins oft og Helgafell. Helgafellið er mjög gott til æfinga. Að því er um fimmtán mínútna gangur og það tekur 20 til 30 mínútur að fara upp fellið. Langt er síðan ég byrjaði að mæla tímann og geri flest til að fara sem hraðast, vera sem fljótastur. Helgafellið er sjarmerandi.
Ég mun ekki setja inn allar ferðirnar á Helgafell, veit ekki hvað þær eru margar, en þær skipta þúsundum.

Nokkrar stuttar ferðir

Næstu ferðir voru endurtekningar, á Helgafell í Mosó og Úlfarsfell og ein á Valahnjúka. Næst segir frá sjöundi göngunni.

Helgafell í Mosó 4.3.2006

Áfram var haldið og nú vann ég tvo sigra, annar að komas á fell, Helgaell í Mosó og hinn að hafa fengið Kristborgu með mér. Við fórum upp austurhliðina og það reyndi aðeins á okkur, enda ekki í neinni æfingu. Eftir að við komumst upp gengum við hringinn uppi. Veðrið var frábært og skapið líka. Þetta var fín ganga og æsti mig til að gera meira, sem ég og gerði.

Helgafell í mOS

Úlfarsfell 25.2. 2006

Eftir að Kristborg gaf mér bókina um uppgönguleiðir á 151 tind, byrjaði ég að ganga. Í fyrstu voru engin markmið. Nema kannski að léttast, ég var 126 kíló og mér leið ekki vel. Leið reyndar illa. Fyrsta gangan var á Úlfarsfell. Þó það sé ekki hátt reyndi það á minn þunga skrokk.

Helgafell 6. ágúst 2007

Þær eru margar ferðirnar sem ég hef farið á Helgafellið. Fínasta fjall til æfinga. Þaðan er gott útsýni þegar skyggni er fínt. Þó margir gangi á Helgafelli undrar mig oft hversu margir fara á mis við þetta létta en skemmtilega fjall.
Stundum eru yfir 20 bílar við Kaldársel sem segir hversu gott útivistarsvæði er í nágrenninu. Auk Helgafells er tilvalið að ganga á Húsfell, sem er nokkru lægra en Helgafell. Húsfell er í norðaustur frá Helgafelli. Þó Húsfell sé lægra tekur lengri tíma að ganga á það, þar sem gönguleiðin að því er lengri en á Húsfell. Valahnjúkar eru milli fellanna. Þeir eru lægri og ekki krefjandi á nokkurn hátt.
Mæli með Helgafelli fyrir alla. Þeir sem eru lengra komnir geta farið Helgafellið á tíma. Metið mitt er 57 mínútur frá bíl að bíl. Þá hljóp ég hluta leiðarinnar.

Leggjabrjótur

Ég gekk Leggjabrjót í júní. Keyrði í Botnsdal og gekk yfir til Þingvalla. Gangan var ekki erfið, en veðrið var einstakt, glaða sólskin alla gönguna. Ég renndi skálmum af buxunum og var með bera handleggi. Enda brann ég verulega.
Sex tímum eftir að ég lagði af stað úr Botnsdal kom Kristborg og sótti mig. Þá beið ég við þjónustumiðstöðina á Þingvöllum. Hún keyrði mig í Botnsdal þar sem AO-141 beið.
Eftir á að hyggja var fyrri hluti gönguleiðarinnar skemmtilegri. Fjölbreyttari og þess vegna betri, þó sá hluti leiðarinnar væri á fótinn.

Hekla

Það var í lok júní sem við Kristborg gengum á Heklu. Höfðum kynnst fínasta gönguhópi. Við vorum rúmlega þrjátíu sem héldum á hið fræga eldfjall. Skemmtileg ganga í góðu veðri. En þegar við náðum á toppinn huldu skýin útsýnið.
Þrátt fyrir það var gangan skemmtileg og eftirminnileg. Ég hafði gengið nokkuð vikurnar á undan en Kristborg lítið. Hún varð því í raun að leggja meira á sig til að komast á topp Heklu.
Gönguhópurinn hyggur á að fara Fimmvörðuháls að ári. Við ætlum með.

Áfram var haldið - markmiðið

Eftir að hafa farið á Trölladyngju fór ég nokkrar ferðir á fáu dögum. Stundum var kalt en ég lét það ekki stoppa mig. Vissulega hafði það áhrif á hvert ég fór, en ég fór.

8. apríl fór ég aftur á Trölladyngju, daginn eftir á Húsfell, 11. apríl á Stórhöfða í Hafnarfjarðarhrauni, 13. apríl fór ég bæði á Valahnjúka og Húsfell og á Hrútfell daginn eftir.

Þarna höfðu safnast sjö tindar á fáum dögum.

Ég hafði þegar þarna var komið sett mér markmið. 100 tinda á einu ári. Við það stóð ég. Það sem mestu skipti var að ég setti mér það markmið að fara þó veður væri ekki gott, ég fór oft þó svo veður og aðstæður væru ekki með því besta. Það sést betur á eftir.

Myndin er tekin þegar ég fór á Hrútfell, sem er lágt fell nærri Djúpavatni á Reykjanesi. Hér var það ekki hæðin sem var aðalmálið. Heldur að fara þó það væri bæði kalt og hvasst.

1. maí 2006

Fór ekki í kröfugöngu þennan ágæta dag, en þess í stað fór ég í fyrsta sinn á Esju, á Þverfellshorn. Mér fannst þetta gaman og var montinn með mig. Kílóunum var farið að fækka og ég fann mun á mér. Merkilegt eftir á, þegar ég hugsa til þess að ég hafði ekki gengið á svo mörg fjöll þegar þetta var, en þetta sannar enn og aftur hversu áhrifarík fjallganga er til að styrkja skrokk og hug.