Loksins aftur - haltur og skakkur

Jæja loks fór ég á fjall, það var Esjan í frábæru veðri, einsog sjá má af myndunum. Þetta var létt ganga, en stundum hál, rann tvisvar á rassinn, ekki alvarlet. Verð að fá mér brodda, jafnvel líka stafi. En umfram allt, þetta var fínt.
Eina sem hrjáði mig var að ég hef tognað í hægra læri og litla á hægra fæti er sennilega brotin, allavega brákuð.
Önnur myndin er af mér, það er venja í athyglissýkinni að smella að lágmarki einn af mér. Hin myndin sýnir hvar mér finnst að nýr vegur eigi að liggja í stað Sundabrautar, frá Blikastöðu, yfir á Álsnes, yfir Kollafjörð og þaðan á Kjalarnes. Kostar brot af Sundabrautarþvælunni.

Haltur heima

Ekki fór það svo að ég gengi fyrsta áfanga í Steingrímsstígsgöngu Útivistar. Eftir mikil átök í ræktinni er ég draghaltur. Álagsmeiðsli, ekkert annað. Það gerist æ oftar að líkaminn getur ekki fylgt huganum. Þannig er það núna, en horfir til betri vegar. Sem betur fer.
Spáin fyrir helgina er með hreinum ágætum. Nú verður gengið. Annar áfangi á Steingrímsstíg verður farinn á sunnudag. Spennandi og á laugardaginn væri spennandi að fara Esju, Vífilsfell eða jafnvel Keili.