Sexurnar á Vífilsfelli

Ég og Guðbergur fengum að fara með Sexunum á Vífilsfell. Fín ganga, að mestu. Helga varð hölt og Hildur blóðgaði sig. Ekkert varanlegt, held ég. Vaskur hópur sem stundum hljóp upp brattann. Vífilsfellið klikkar ekki. Skemmtilegt fjall, en að þessu sinni var útsýnið af toppnum takmarkað, en samspil skýja og kvöldsólar var með sóma, sem ekki er boðið upp á daglega.
Fundur var haldinn í fjallinu. Um komandi helgi verður Leggajbrjótur lagður.
Sexurnar fagna áfanganum á einni myndinni.
Jórunn leggur línur á annarri og ég svindla mér inn í myndasafnið á þeirri þriðju. Ég er jú þemað.

Einn á Esju /yddaðar tær

Stundum er Ísland ómóstæðilegt. Þennan laugardag var Kristborg við vinnu, ég ekki. Ég fór á Esju, setti persónulegthraðamet upp að Steini, 45 mínútur. Líka niður, 35 mínútur. Það tókst samt ekki eins vel og vildi. Rann til í skónum með þeim afleiðingum að skinn fór af fjórum tám, þremur á hægri fæti og einni á vinstri. En metið féll.
Að venju er ég á annarri myndinni og hið stórfenglega útsýni fær að fljóta með.